Το Άλλο Σώμα-εργαστήριο αφορά μία ερευνητική, διατομεακή και διακαλλιτεχνική θεωρητική και εικαστική μελέτη μέσα από την διενέργεια ενός work in progress εργαστηρίου με τη συμμετοχή τελειόφοιτων και μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών της ΑΣΚΤ, εικαστικών καλλιτεχνών, καθώς και επαγγελματιών από τους χώρους άλλων τεχνών. Διαπραγματεύεται τη συνομιλία παραγωγής Σύγχρονου Έργου και Στοιχείων – Αποθεμάτων Βιομηχανικής Κληρονομιάς, όπου, δια μέσου της τέχνης προτείνει ένα πλαίσιο επαφής, κατανόησης και ερμηνείας του πολιτιστικού αποθέματος της βιομηχανικής κληρονομιάς. Υλοποιείται σε συνεργασία της Blow-Up με την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) και την ΔΕΗ.
Η δράση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί μέσα από την παρουσίαση:
Εικαστικής έκθεσης στον χώρο του Παλιού Ατμοηλεκτρικού Σταθμού Νέου Φαλήρου της ΔΕΗ, Άνοιξη 2022, και
Παράστασης-εικαστικής έκθεσης στον ιστορικό Ατμοηλεκτρικό Σταθμό (ΑΗΣ) Αγίου Γεωργίου της ΔΕΗ στο Κερατσίνι
Με την υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ.
Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται ως σεναριογράφος και μεταφραστής (μεταξύ άλλων από τα ιαπωνικά, ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά).
Ο Ευαγγελίδης έχει δημοσιεύσει τέσσερα έργα μυθοπλασίας.
Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή μιας σειράς από σενάρια για ταινίες όπως: Η επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά, Real Life, Στρέλλα (Επίσημη επιλογή, Berlinale Panorama 2009) και Ξενία (Επίσημη επιλογή, Un Certain Regard, Φεστιβάλ Καννών 2014), με τον Πάνο Κούτρα, Ομίχλη κάτω από τον ήλιο με τον Νίκο Λυγγούρη και Ανεμιστήρας με τον Δημήτρη Μπίτο.
Ο Ευαγγελίδης σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία ντοκιμαντέρ, Chip and Ovi, το 2008. Αρκετές άλλες ταινίες ακολούθησαν, μεταξύ άλλων Η ζωή και ο θάνατος του Σέλσο Τζούνιορ το 2010, Λάμπουν στο σκοτάδι το 2012 και Pure Life το 2015, Irving Park 2019.
Ελένη Καλαρά
Η Ελένη Καλαρά είναι Σκηνοθέτης, ηθοποιός-Performer-. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη. Στο Θέατρο έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με το Εθνικό Θέατρο, ΚΘΒΕ, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και διάφορους ιδιωτικούς επιχορηγούμενους θιάσους κυρίως, όπως Θέατρο Αμόρε, Κεφαλληνίας, όπως και με άλλες μικρές πειραματικές ομάδες.
Ως βοηθός σκηνοθέτη έχει συνεργαστεί με τους Γ. Χουβαρδά, Στ. Λιβαθινό, Μ. Μαρμαρινό και Ν. Κοντούρη. Συμμετείχε στη χοροθεατρική ομάδα Ανάλια (Μαίρης Τσούτη) για πέντε χρόνια και έχει συνεργαστεί σε μουσικές παραγωγές με τον Σπύρο Σακκά κ.ά.
Έχει εργαστεί επίσης ως βοηθός σκηνογράφου με τους Σ. Σουντουλίδη και Θ. Ιστικοπούλου και ως σκηνογράφος/ενδυματολόγος έχει κατασκευάσει εξ ολοκλήρου το σκηνικό της παράστασης «Ω! Οι Ωραίες Μέρες» σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, που παρουσιάστηκε στο Κολέγιο Αθηνών.
Από τον Ιανουάριο του 2012 δραστηριοποιείται στην οργάνωση και συμμετοχή δράσεων μέσω φεστιβάλ ή προσωπικών παραστάσεων performance/installation art και εστιάζει στην έρευνα και εξέλιξη της θεατρικής πρακτικής σε διάδραση με άλλες μορφές τέχνης, όπως και την παραγωγή τέχνης στο δημόσιο χώρο και συνεργάζεται με ευάλωτες κοινωνικές ομάδες για την παραγωγή αυτών.
Ενδεικτικές δουλειές πάνω στην περφόρμανς ως σκηνοθέτης:
Λατώ, a safe space, 2021. Asylum, a holy space within, 2021. Αγάπη: Ένα εργαστήριο, 2020. Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου), 2019. Musafir(ηδες), 2018. The End of Love, 2016. Dead end, 2015. Αναθρέφοντας Γουρούνια, 2014. Πωλείται, 2013.
Από το 2018 είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Blow-Up (ΑΜΚΕ), μέσα από την οποία έχει τη βασική δημιουργική της δράση τα τελευταία χρόνια. Η συμμετοχή της, επίσης, ως ιδρυτικό μέλος, στις ομάδες «Κολεκτίβα Ομόνοια» και «Green Park» (ομάδες καλλιτεχνών και θεωρητικών από διαφορετικά πεδία) είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψη, τον σχεδιασμό και την οργάνωση των εξής σύνθετων και πολυθεματικών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων/φεστιβάλ: 2016. Μπιενάλε για την Περφόρμανς, Επεισόδιο #1 ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΕΘΑΝΕ/ NO FUTURE, 2015. Green Park, 2013. Εφημερεύον, 2013. Τι κόντεψα να στερηθώ, 2013. Που είμαστε τώρα.
Άννα Λάσκαρη
Η Άννα Λάσκαρη γεννήθηκε στην Αθήνα. Μετά από πολυετή διαμονή στη Νέα Υόρκη, επέστρεψε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται από το 2007. Η Λάσκαρη πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Pratt Institute, Brooklyn, Νέα Υόρκη και παρακολούθησε μαθήματα Video art, Web design και Flash animation στο New School της Νέας Υόρκης. Η πρακτική της συνδυάζει γλυπτική, βίντεο, φωτογραφία, 3D animation, έργα για το διαδίκτιο και άλλες μορφές κοινωνικών δράσεων.
Έχει παρουσιάσει το έργο της σε διεθνείς συναντήσεις συμπεριλαμβανομένων των:
I Bienal del Sur: Pueblos en Resistencia, στο Καράκας, Βενεζουέλα (2016). CAPTURE ALL, TRANSMEDIALE/festival, στο Βερολίνο, Γερμανία (2015). 4η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα (2013). The Garden of Eden, Palais de Tokyo, στο Παρίσι, Γαλλία (2012). Suspended Forces και PINK, στη γκαλερί a.antonopoulou art, Αθήνα, Ελλάδα (2013 and 2010).
Πρόσφατα δημόσια έργα περιλαμβάνουν:
Athens Report, μια διαδραστική διαδικτυακή πλατφόρμα βασισμένη στο crowdsourcing (2014-2016). …do delay, μέρος της έκθεσης Treasure Island , παραγωγή pick nick projects, Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας, Λευκωσία, Κύπρος (2014). Neue Klarheit, vkunst Φρανκφούρτη, Γερμανία (2012). Εικαστικοί Διάλογοι, παραγωγή του Ίδρυματος Ωνάση, σταθμός μετρό Πλατεία Συντάγματος, Αθήνα, Ελλάδα (2010).
Η Ράνια Οικονομίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Συνεργάστηκε στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ με πολλούς σκηνοθέτες όπως Σολομός, Καραντινός, Μουζενίδης, Μινωτής, Κακογιάννης, Ντουφεξής, Χατζάκης κ.α. στα έργα: Ταρτούφος (Μαριάννα), Ένας Ιδανικός Σύζυγος (Μέημπελ Τσίλτερν), Βυσσινόκηπος (Άνια), Νεκρή Βασίλισσα (Ντίνο ντελ Μόρο), Tρικυμία (Μιράντα), Λεβεντόπαιδο (Σάρα), Το Γυάλινο Κιβώτιο (κορίτσι), Το Ξύπνημα της Νιότης (Βέντλα), Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα (Χαίηζελ Νάιλς), Ο Ρόζενγκρατς κι ο Γκίλντερστεν Πέθαναν (Οφηλία), Η Επίδραση των Ακτίνων Γ΄ στα Διαστημικά Χρυσάνθεμα (Ματίλντα), Ο Θάνατος του Δαντών (Τροτέζα), Οι Ακροβάτες (Λέλια), Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν (Φρίντα Φόλνταλ), Αντιγόνη (Ισμήνη), Τα Οράματα της Σιμόν Μασάρ (Σιμόν Μασάρ), Γυάλινος Κόσμος (Λώρα), Ενυδρείο (Μαργαρίτα), Βυθός (Νατάσα), Ο Εισαγγελέας (Ιρένε), Ο Τελευταίος Πειρασμός (Μαρία).
Ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Θεάτρου Η ΣΚΗΝΗ. Έπαιξε στα έργα: Η Σπασμένη Στάμνα (Εύα), Οι Αγροίκοι (Μαργαρίτα), Συφορά από το Πολύ Μυαλό (Ναταλία), Σε Φιλώ στη Μούρη (Άννα).
Ιδρυτικό μέλος του θεατρικού οργανισμού ΜΟΡΦΕΣ, στο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ. Έπαιξε στα έργα: Σωσμένος (Παμ), Ο Μικρός Έγιολφ (Άστα), Σαβάνα Μπέι (Νέα Γυναίκα), Σαν Έλληνας (Ντορήν, Σύζυγος), Αγριόπαπια (Γκίνα), Η Υπόθεση της Οδού Λουρσίν (Νορίν), Κρυπτογράφημα (Ντόνυ) και Γυάλινος Κόσμος (Αμάντα).
Άλλες συνεργασίες:
Θίασος Καλογεροπούλου-Φέρτη: Λοκαντιέρα (Ορτένσια), Θέατρο Αθήναιον: Για Ψήφου Πήδημα (επιθεώρηση), Κατερίνας Βασιλάκου: Η Στρίγγλα που Έγινε Αρνάκι (Μπιάνκα), Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο: Ο Βασιλιάς Γκόρντογκαν (Βασίλισσα Λευκή), Πανεπιστήμιο Αθηνών: Δον Ζουάν (Δόνια Ελβίρα), Μέγαρο Μουσικής Αθηνών: Αριάδνη στο μελόδραμα Η Αριάδνη στη Νάξο, Θέατρο Κιβωτός: Ο Εβρος απέναντι των Παπαθανασίου-Ρέππα (Γιάννα). Πολιτιστική Ολυμπιάδα Αθήνας: Μεταμφίεση του Β. Χατζηγιαννίδη (Γυναίκα). Απλό Θέατρο: Βρικόλακες (κα Άλβινγκ), Πάρτι Γενεθλίων (Μεγκ), Εφτά λογικές απαντήσεις του Λ. Προυσαλίδη (Δέσποινα) Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα (Μαίρη), Ανάσα ζωής του Ντ. Χέαρ (Μαντλήν), Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ (Μάρθα), Ευτυχισμένες μέρες (Γουίνι). Θέατρο Σφενδόνη: Ρίττερ, Ντένε, Φος (Ρίττερ). Θέατρο Πόλις: Αέρας, του Β. Χατζηγιαννίδη (Έντα). Φεστιβάλ Αθηνών: Πάπισσα Ιωάννα–Αναζητώντας την ηρωίδα του Ροΐδη, του Δ. Μαυρίκιου (Κορνηλία Ροΐδη).
Ραδιόφωνο: Λιλιπούπολη, Θεατρικά, κ.α.
Τηλεόραση: Αστροφεγγιά, Θέατρο της Δευτέρας, Αμαρτίαι Γονέων, Ανατομία ενός εγκλήματος, Τα Πέτρινα Λιοντάρια, Βιζυηνός, Εν Ιορδάνη, «10», κ.α.
Κινηματογράφος: Ανατολική Περιφέρεια και Κόκκινη Μαργαρίτα του Β. Βαφέα, Ο Κύριος με τα γκρι του Π. Χούρσογλου, Θα το Μετανιώσεις της Κ. Ευαγγελάκου, Αλεμάγια του Η. Γιαννακάκη, Η Σιωπή του Σ. Πολυχρονάκη, Το Γαλάζιο Φόρεμα του Γ. Διαμαντόπουλου, Μικρό Έγκλημα του Χ. Γεωργίου, Without του Α.Αβρανά, 45 τετραγωνικά του Στράτου Τζίτζη. Επίσης, πολλές ταινίες μικρού μήκους.
Σκηνοθέτησε τα έργα: Χοντροί άντρες με φούστες του Ν. Σίλβερ, θέατρο ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ (2003). Πολύ κακό για το τίποτα του Σέξπιρ, θέατρο ΑΜΙΡΑΛ (2006).
Θεόφιλος Τραμπούλης
Ο Θεόφιλος Τραμπούλης είναι ανεξάρτητος επιμελητής εκθέσεων. Έχει επιμεληθεί πολλές εκδόσεις τέχνης και έχει συγγράψει δοκίμια για την τέχνη, τη λογοτεχνία και την πολιτική σε ελληνικά και διεθνή έντυπα.
Σπούδασε φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και γλωσσολογία στο Paris III, Centre Censier στο Παρίσι. Έχει διατελέσει επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας.
Μεταξύ άλλων έχει επιμεληθεί τους καταλόγους των εκθέσεων Outlook, Διεθνής Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, Destroy Athens, 1η Μπιενάλε της Αθήνας, Heaven, 2η Μπιενάλε της Αθήνας και Αγριμικά – Why Look at Animals?, επίσημη συμμετοχή της Ελλάδας στην 56η Μπιενάλε της Βενετίας. Ως ανεξάρτητος επιμελητής έχει επιμεληθεί τις εκθέσεις Επέκεινα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Το Νέο Θεσμικό στο Πεδίο Δράσης Κόδρα, Ύπνος στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (με τον Γιώργο Τζιρτζιλάκη) και Μια Παρήγορη Ιδέα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αγίου Νικολάου Κρήτης.
Από το 2018 έως το 2021 με την Ελένη Κούκου επιμελείται την έκθεση δημόσιας τέχνης «Το Πνεύμα της Σκάλας». Το 2021 με την Ελένη Κούκου έχει επιμεληθεί την έκθεση «Ζωγραφική 21». Έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής του Πεδίου Δράσης Κόδρα και ήταν μέλος της Επιτροπής Βιβλίου του Υπουργείου Πολιτισμού η οποία συστάθηκε το 2015.
