Το καλλιτεχνικό εγχείρημα Αγάπη (ή φαντάσματα ενός Μη Τόπου) ήταν μια διαδραστική, work in progress παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που παρουσιάστηκε σε δύο εκδοχές στον χώρο του Μπάγκειου κτιρίου από την είσοδο και σε όλο τον τρίτο όροφο του κτιρίου και στη διαδρομή προς αυτόν, στην Πλατεία Ομονοίας.
Δημιούργησε μια «θραυσματική πόλη αγάπης», ένα έργο και συγχρόνως μια πλατφόρμα πειραματισμού που εξελισσόταν και αναδιατάσσονταν με το χρόνο, συνδέοντας τον ενδιάμεσο, εφήμερο και πορώδη χαρακτήρα της Πλατείας Ομονοίας με ένα άχρονο σύμπαν αισθημάτων. Ηθοποιοί, χορευτές-περφόρμερ, εικαστικοί, μουσικοί, συγγραφείς κ.ά. γίνονται οι δημιουργοί μιας «πόλης» από τα «θραυσματικά υλικά της αγάπης»: τον μετεωρισμό και την απουσία, τη συνεχή κι απεγνωσμένη αναζήτησή της, την πληρότητα, σωματική και ψυχική, που φέρνει η αγάπη, τις αισθήσεις που ενεργοποιεί, την εξάντληση και το πέρας της, αλλά και την κατασκευή του υποκειμένου και του φύλου μέσα από την αγάπη, την ταξική και πολιτισμική παράμετρο του συναισθήματος. Χαράσσονταν έτσι διαδρομές μέσα στο κτίριο που μας οδηγούσαν σε μια υπαρξιακή καταβύθιση και διατύπωναν ερωτήματα πάνω στην πολιτική και κοινωνική διάσταση της Αγάπης, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές προβολές και τη διαχειριστική χρήση της, τις κατασκευές και την αντιστροφή της έννοιας που φτάνει μέχρι τον εκφυλισμό της.
Η Αγάπη (ή Φαντάσματα ενός Μη Τόπου) ήταν μια έκθεση σύγχρονης τέχνης και συγχρόνως μια παράσταση που στηρίζόταν στη φόρμα του devised theatre. Τα καλλιτεχνικά έργα απλώνονταν σε όλο το χώρο του κτιρίου ή σε μέρος αυτού, και δημιουργούσαν μια υπαρξιακή διαδρομή, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως αυτόνομα εικαστικά έργα αλλά και ως τοπόσημα γύρω από τα οποία αναπτύσσεταν η επίδραση-διάδραση των περφόρμερ και των υπόλοιπων στοιχείων της παράστασης. Έτσι, τα έργα μετουσιώνονταν-μεταμορφώνονταν σε δομικά δραματουργικά στοιχεία της παράστασης και αποτελούσαν ένα ακόμα στοιχείο της αφήγησης. Ερωτήματα όπως: “Αποτελεί η αγάπη ως υπαρξιακό δομικό υλικό της ζωής μας ουτοπία;”, “Είναι ένα τοπίο σε έναν μη τόπο;”, “Είναι πέρα από το χρόνο;”, “Είναι εμπειρία;”, “Είναι μια διαμεσολάβηση αισθημάτων;”, “Είναι η απουσία της;”, “Είναι μια απάτη;”, “Μια κατασκευή;”, “Ένα κάλεσμα;”, “Μια κραυγή;”, “Είναι εκ Θεού;”, “Είναι βαθιά ανθρώπινη;”, “Είναι δύναμη;”,”Είναι αδυναμία;”, “Είναι εγωιστική;”, “Είναι απροϋπόθετη;”, “Είναι σκληρή;”, “Είναι πόνος;”, “Είναι πληρότητα;”, “Έχει κοινωνική διάσταση;”, “Τι σημαίνει αγαπώ;”, “Τι σημαίνει δρω με αγάπη;”, “Είναι μια ιδανική πολιτεία;” μέσα από τη σκηνική τους αποτύπωση, γίνονταν αφορμή για τη δημιουργία και την καταβύθιση των θεατών-κοινού σε μια εμπειρία αισθημάτων αγάπης και κάθαρσης.
Η παράσταση άντλησε υλικό από κλασικά και σύγχρονα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και φιλοσοφίας όπως: Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Τζόρτζιο Αγκάμπεν, Αντόνιο Νέγκρι, Ίταλο Καλβίνο, Πολ Ρικέρ, Χάνα Άρεντ, Τζελαλεντίν Ρουμί, Σάρα Κέην, Χ. Λ. Μπόρχες, Απόστολος Παύλος, Άσμα Ασμάτων, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Νίκου Γ. Πεντζίκη, Κώστα Κωστάκου, Σάββα Μιχαήλ, Σταύρου Ζουμπουλάκη, Ιωάννη Χρυσοστόμου, Μαρίνας Τσβετάγιεβα, Χέρμαν Μελβίλ, όπως και από προσωπικές αφηγήσεις κ.ά.
Συντελεστές – Καλλιτέχνες Ιδέα -Σύνθεση-Σκηνοθεσία- Επιμέλεια: Ελένη Καλαρά
Σύμβουλος επιμέλειας έκθεσης: Θεόφιλος Τραμπούλης
Σκηνική επιμέλεια χώρου, κοστούμια: Kenny MacLellan
Σχεδιασμός ήχου: Ελένη Καβούκη
Video: Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Επιμέλεια κίνησης: Μυρτώ Δελημιχάλη
Σχεδιασμός φωτισμού: Χάρης Δάλλας Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Δελημιχάλη
Υπεύθυνος παραγωγής: Σταμάτης Τσιμπίδης
Βοηθός παραγωγής: Δώρα Κόχυλα
Βοηθός ήχου: Ευτυχία Καμενάκη
Υπεύθυνη Τύπου & Επικοινωνίας: Μαρία Κωνσταντοπούλου maria.konstantopoulou@yahoo.gr
Οπτική ταυτότητα: The Birthdays Design
Φωτογραφίες παράστασης: Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Δημήτρης Συρανίδης
Ηθοποιοί-χορευτές/περφόρμερ: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Ορφέας Γεωργίου, Μυρτώ Δελημιχάλη, Ελένη Καλαρά, Αναστασία Κατσιναβάκη, Βαγγέλης Παπαδάκης, Ευαγγελή Φίλη, Χάρης Φραγκούλης, Αλεξάνδρα Χασάνη.
Εικαστικοί: Μαργαρίτα Αθανασίου, Αντώνης Αντωνίου, Μανώλης Δασκαλάκης-Λεμός, Γιάννης Ισιδώρου, Αλεξία Καραβέλα, Χριστίνα Κατσάρη, Καρολίνα Κρασούλη, Άννα Λάσκαρη, Κυριακή Μαυρογεώργη, Βασίλης Παπαγεωργίου.
Μια διαδραστική, work in progress παράσταση και εικαστική έκθεση μαζί, που παρουσιάστηκε σε δύο εκδοχές στον χώρο του Μπάγκειου κτιρίου από την είσοδο και σε όλο τον τρίτο όροφο του κτιρίου και στη διαδρομή προς αυτόν, στην Πλατεία Ομονοίας.
Η δράση πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ.
